در زيارت جامعه در مورد خاندان وحي آمده است كه:

«درود خدا و بندگانش بر شما باد، كه شما در راه خدا آن چنانكه شايسته است جهاد نموديد.» [1] .

و در مورد خود آن حضرت آمده است كه:

«گواهي مي دهم كه تو در راه خدا آن گونه كه شايسته بود جهاد كردي.» [2] .

ولي آن حضرت به انجام جهاد و فداكاري ويژه اي برگزيده شد، آري! به جهادي با مقررات و شرايط خاصي فرمان يافت كه كسي پيش از او آن گونه فرمان نيافته بود.آن شرايط خاص عبارت بود از:

1- از جمله شرايط وجوب جهاد [3] در آغاز كار، اين بود كه در برابر هر مجاهد مسلمان بيش از ده كافر نباشد و اگر نيروي آنان بيشتر از اين بود جهاد واجب نمي شد.آن گاه خداوند با آگاهي بر وضعيت مسلمانان به لطف خويش بر آنان آسان


گرفت و هر رزمنده ي مسلمان را در برابر دو كافر، مكلف به جهاد ساخت؛ اما در مورد امام حسين عليه السلام اين شرط عددي مقرر نشد؛ بلكه آن حضرت در برابر سي هزار نفر يا بيشتر از اين به جهاد در راه خدا مكلف شد. [4] .

2- از ديدگاه اسلام، نه كودكان به جهاد فرمان يافته اند و نه سالخوردگان، اما در عاشوراي امام حسين عليه السلام جهاد در راه حق و عدالت، هم بر كودكان مقرر شد و هم بر سالخوردگان، هم بر نوجواناني همچون قاسم... و بر كودكاني همانند عبدالله يادگار گرامي حضرت امام مجتبي عليه السلام و نيز بر سالخوردگاني همانند حبيب بن مظاهر و....

3- در جهاد مقرر شده است كه جهادگر در راه خدا، به شهادت خويش و ياران و پيروزي ظاهر دشمن يقين نداشته باشد؛ اما آن حضرت با اينكه به شهادت خود و يارانش يقين داشت و خود پيش بيني مي فرمود [5] كه جز فرزند گرانمايه اش زين العابدين عليه السلام همگي يارانش به خون خواهند غلطيد، با اين وصف فرمان جهاد داشت.