بنابراين، هنگامي كه از وظايف بزرگ حسين عليه السلام در آن صحيفه آسماني، اين وظيفه بزرگ است كه: «جان گرامي خويش را در طبق اخلاص نهاده، براي معامله ي پرشكوه با دوست بپا خيز و منظور از اين سوداي معنوي و روحاني نيز، آفرينش آن حماسه بزرگ و آن شاهكار وصف ناپذير، در روز جاودانه ي عاشورا است.»

پس، قهرمان آن روز بيادماندني و بي نظير، بايد ميان همه ي انواع و اقسام عبادت هاي جسمي و قلبي و عملي واجب و مستحب و ميان عبادت هاي ويژه ي آن روز و مشترك با روزهاي ديگر را تا جايي كه ممكن و شايسته ي يك سوداي بزرگ و برترين پاداش است، هماهنگي ايجاد كند و در برابر آن كار عظيم و پرشكوه، الطاف خاصه ي آشكار و نهان آفريدگارش را متوجه خويش سازد.

اينك براي روشنگري اين سوداي بزرگ و اين عبادت خالصانه، بايد نخست سيستم عبادي و اخلاقي اسلام را به گونه اي كه در كتابهاي فقهي آمده است ترسيم كرد و آن گاه به چگونگي انجام و تبلور يافتن آن در روز عاشورا پرداخت.