آفريدگار تواناي هستي، همواره بندگان خويش را بر اساس موقعيت و امكانات و مصالح شان به انجام وظائف فرمان داده است؛ به همين جهت است كه در طي قرون و اعصار، براي هر پيامبر و امتي راه و رسمي قرار داده و براي هر پيامبري نيز نسبت به جانشينانش خصوصياتي مقرر داشته است.

در ميان همه ي اديان و پيام آوران آنها، دين جامع و كامل و سهل و آسان را بر پيامبر اسلام فروفرستاده و براي او ويژگي هاي بسياري كه در شمار، افزون بر بيست و يك خصوصيت است، ارزاني داشت و براي جانشينانش در مورد پيشوايي خلق و دعوت به دين حق، مقررات خاصي قرار داد: «في صحف مكرمة مرفوعة مطهرة بايدي سفرة كرام بررة.» [1] .

مقرراتي اساسي و ثابت، در نامه هايي گرانمايه، بلند قدر و پاكيزه، به دست كاتباني بزرگوار و نيكو كردار.

و براي هر يك از آنان وظائف خاصي را ترسيم و در صحيفه اي نوراني و مطمئن كه به دوازده مهر طلايي ممهور شده بود، تنظيم نمود و آن را امين وحي الهي، پيش از رحلت پيامبر عظيم الشأن به سوي او آورد و گفت: «اين وصيت شما، به برگزيدگان و زبدگان خاندانت مي باشد.»

پيامبر گرامي پرسيد: «زبدگان و برگزيدگان خاندانم، كيانند؟»

جبرئيل گفت: «علي عليه السلام و فرزندان معصوم او.» [2] .

پيامبر آن صحيفه ي نوراني و آسماني را به اميرالمؤمنان عليه السلام داد و به او دستور داد كه نخستين مهر آن را گشوده، بدانچه فرمان يافته است به دقت عمل كند.

آن گاه آن را به حضرت امام حسن عليه السلام داد كه او نيز دومين مهر آن را گشود و به آنچه در آن نوشته يافت، عمل كرد.

سپس آن را به برادر گرانقدرش امام حسين عليه السلام تسليم كرد كه او نيز سومين مهر را گشود و نگريست كه نوشته شده است:

«با گروهي پاكباخته و وارسته براي شهادت در راه حق و عدالت و پيكار همه جانبه با بيداد و شقاوت و جاهليت بپاخيز و جان گرامي خويش را در طبق


اخلاص به بارگاه دوست، عرضه دار، كه او خريدار آن است.» [3] .

آن حضرت نيز صحيفه ي آسماني را به سيد الساجدين عليه السلام داد كه پس از گشودن چهارمين مهر آن، اين فرمان را ديد كه: «در خانه و در كنار خاندانت باش و دور از غوغاي دنياپرستان، تا آخرين لحظات، پرستش پروردگارت را پيشه ساز.» [4] .