از ويژگي هاي آن حضرت كه منشأ و سرچشمه ي ديگر صفات و امتيازات او گرديد، اين بود كه فرمان خاص آفريدگارش را در روز بزرگ و جاودانه ي عاشورا، به سبك بي نظيري به انجام رسانيد و خدا را به گونه اي عبادت كرد كه نه كسي پيش از او توفيق آن را يافته بود و نه پس از او.

1- عبادت او در آن روز تاريخي و حماسه ساز، عبادتي جامع، كامل، پرمحتوا و دربردارنده ي تمامي اقسام و ابعاد و چهره هاي يك سيستم عبادي كامل بود و از عبادت هاي بدني و قلبي گرفته و باطني، روحاني و معنوي، واجب و مستحب و ديگر چهره ها و جلوه هاي پرستش خالصانه و عاشقانه ي خدا در آن موج مي زد و از هر نمونه و نوع آن، بهترين و كامل ترين و زيباترينش در عبادت و عبادتگاه حسين عليه السلام تبلور يافت.

و در يك روز! آري! يك روز شكوهمند و به ياد ماندني! آفريدگار تواناي هستي به انواع و اقسام پرستش ها و در تمامي جلوه ها و چهره ها پرستيده شد.

2- آن روز علاوه بر اين كه روز بزرگ عبادت و نيايش بود، روز تبلور ارزش هاي انساني نيز بود، به همين جهت بود كه در كنار عاشقانه ترين و خالصانه ترين نيايش ها و عبادت ها، تمامي مكارم اخلاقي و صفات پسنديده ي انساني به صورت همگون ناهمگون در بهترين صورت ممكن، در چشم انداز بشريت قرار گرفت.

3- بر اين دو شاهكار بزرگ، دو شاهكار ديگر بايد افزود، نخست: تحمل قهرمانانه ي شديدترين آزمايش روزگار و شكيبايي همه جانبه و پايداري وصف ناپذير در برابر آن و ديگر سپاس و شكرگزاري بر شدايد، در برترين و بالاترين شكل ممكن.