در زمينه فرهنگ، تلاش حزب عثمانيه، در دو محور متمركز مي شد: نخست جلوگيري از طرح و بيان فضايل اهل بيت و ديگري فضيلت سازي براي آل ابوسفيان. در محور نخست، حزب عثمانيه از تبيين و تفسير آياتي كه در شأن و منقبت اهل بيت بود، جلوگيري مي كرد و مانع از بيان احاديث رسول خدا (ص)، كه در تثبيت موقعيت اهل بيت (ع) و شناخت فضايل ايشان مؤثر بود، مي شد. آنان خشونت را در اين راه، به اندازه اي رساندند كه ياران بزرگ اهل بيت را به بالاي دار كشيدند و زبان گويا و رساي افرادي مانند ميثم تمارها و رُشيْد هَجَري را از حلقومشان بيرون كشيدند. [1] آنان كار را در اين عرصه بدان جا رساندند كه معاويه دستور داد كه كسي نبايد درباره منقبت عليّ حديثي بيان كند. [2] بلندگوهاي حزب عثمانيه تلاش كردند تا چهره درخشان اهل بيت را تيره جلوه دهند. هزاران گوينده بر فراز هزاران منبر، در نماز جمعه و جماعت و عيد فطر و عيد اضحي، بر حضرت علي (ع) و آل علي لعن و نفرين مي كردند. [3] تا شايد خورشيد درخشان عترت را در پس ابرهايي از اوهام پنهان سازند، زهي خيال باطل! محور ديگر فرهنگ سازي حزب عثمانيه، تبليغ فضايل نداشته بني اميه بود كه مجعولات فراواني را به دين پيامبر خدا (ص) نسبت دادند تا از بني اميه، گروه و جرياني صاحب فضايل، عدالت خواه و شايسته رهبري بسازند. آنان در اين ميدان تا آن جا پيش تاختند كه آل ابوسفيان را وارثان رسول خدا (ص) معرفي كردند و از امثال معاويه، با احاديث جعلي از زبان پيامبر (ص)، فردي برتر، مدبر و شايسته رهبري ساختند، احاديثي مانند: «معاوية احكم امتي و اجودها» و «معاوية احلم امتي و اجودها». [4] .