پي آمد حاكميت حزب عثمانيه، خطرهايي جدي بود كه دين و كيان امت اسلامي را تهديد مي كرد. حزب عثمانيه با ارزش ها و باورهاي پذيرفته شده مسلمانان، معارضه اساسي داشت. ترويج فرهنگ برتري جويي قومي، گسيل سرمايه ها به سوي هواداران و تخريب نهادهاي اجتماعي و سامان دهي آن ها براي دست يابي به اهداف بني اميه، كه ناهنجاري هاي عميق اجتماعي را پديدار ساخته بود، محورهاي اصلي رفتار حزب حاكم عثمانيه بود. اين محورها سبب پديد آمدن انديشه هاي اصلاحي فرزانه اي مانند حسين بن علي (ع) شد.