از حضـرت صادق(ع) روايت شـده كه فطـرس ملكـي از حاملان عرش الهي بـود و به سبب تعلل، مغضـوب خـداوند شـد. بالـش درهـم شكسته در جزيره اي مشغول عبادت بود.

چـون جبرئيل و جمعي از فرشتگان براي تهنيت گـويـي ولادت حسيـن(ع) مي آمدند، او نيز همراه آنان آمد خـود را به گهواره حضرت ماليد و تـوبه اش قبـول شـد و به وضع اول برگشت.

چون «فطرس» به آسمان بالا مي رفت، مي گفت: «كيست مانند من، مـن آزاد شده حسيـن بـن علي و فاطمه و محمد(ص) هستـم.» شهيد مطهري مـي گـويد: داستان فطرس ملك، رمزي است از بركت وجـود سيدالشهداء كه بال شكسته ها با تماس به او صاحب بال و پر مـي شـوند، افراد و ملتها اگـر به راستـي خـود را به گهواره حسيـن(ع) بمـالنـد، از جزايـر دور افتـاده رهـايـي يـافته و آزاد مـي شـوند.