چهارمين و آخرين موردي كه در آن نامه متذكر شده بودم و اكنون نيز هنوز به قوت خود باقي است، اوضاع نابسامان زندگي مردم بويژه كشاورزان، بازاريان و اقشار كم درآمد است. دولت بايد فكري به حال معاش و زندگي اينان كند. امسال شنيده ام تعدادي از مردم بيچاره همدان در اثر نبودن امكانات از سرما تلف شده اند. در همين قم هم وضع عمومي مردم رضايت بخش نيست. اين نوع گرفتاري و بدبختي در اغلب مناطق كشور جريان دارد و گزارش آنها به ما مي رسد. فكري به حال اين بيچاره بكنيد. اينان بندگان خدا هستند و شما مسئوليت اداره آنان را برعهده داريد.

نخست وزير گفت: وضع كنوني اقتصاد كشور و گرفتاريهاي اخلاقي و مفاسد اجتماعي كه حضرت عالي اشاره كرديد و ما امروز گرفتار آنها مي باشيم، محصول اقدامات غلط دولتهاي بيست سال پيش است كه با روشهاي غلط و نادرست، مردم را به اين منجلابهاي فساد و بدبختي سوق داده اند. ما مأيوس نيستيم و به فضل و عنايت الهي اعتقاد داريم كه همه گرفتاريها و مشكلات برطرف گردد و حل شود، ولي مستحضريد كه اصلاح اين امور وقت مي طلبد و فرصت مي خواهد. بايد در حل مشكلات اقتصادي مشورت گردد و مطالعه اساسي صورت گيرد تا بتدريج اين مشكلات يكي پس از ديگري حل گردد و در يكي دو روز نمي توان به اصلاح آنها پرداخت. انتظاري كه ما از آقايان علما و روحانيون داريم اين است كه با ما همكاري نمايند تا هر چه سريع تر و عملي تر برمشكلات موجود فايق آييم و اختلاف و شكافي را كه دشمنان و دستهاي مرموز ميان فرهنگيان و خدمتگزاران واقعي مردم (روحانيت بزرگوار) ايجاد نموده اند، هر چه زودتر از ميان برود تا جامعه ما بيش از اين از اين فاصله و جدايي لطمه و صدمه نبيند و آحاد ملت ما بتوانند از وجود دانشمندان روشنفكر و روحانيون اصيل استفاده ببرند.... اين گفتگو تقريبا سه ربع ساعت طول كشيد. پس از پايان گفتگو، نخست وزير و همراهان به عنوان صرف ناهار، عازم سالاريه بودند. به هنگام خداحافظي كه درست موقع ناهار بود، حضرت آية الله تعارف نمودند كه مي توانيد ناهار را هم اينجا باشيد و به غذاي طلبگي اكتفا نماييد. دكتر اميني اظهار داشت: بسيار خوشوقت مي شديم كه در محضر شما باشيم، ولي چون وعده كرديم و منتظر هستند معذرت مي خواهيم.