از دعاهاي آن حضرت در كربلا اين دعا بود:

«اللهم انت ثقتي في كل كرب و انت رجائي في كل شدة و انت لي في كل امر نزل بي ثقة وعدة...» [1] .

«خدايا تو در هر اندوه و بلايي كه بر من وارد مي شود و هر سخني كه پيش مي آيد، مايه اميد و پناه مني. تو تكيه گاه و ذخيره مني، چه بسا غمها كه دلها در آن سست مي شود و دوست در آنها دوست را تنها مي گذارد و دشمن شماتت مي كند، من در آن غمها به درگاهت رو آوردم و به تو شكايت نمودم و از ديگران اعراض كردم. تو آن غمها را از من برطرف ساختي، پس تو عطا كننده هر نعمت و صاحب هر نيكي و منتهاي هر آرزويي.»