اصلي ترين وظيفه پيامبران ابلاغ دين خدا و بيان و تفسير احكام و معارف آن است. و هيچ شرط و قيدي هم ندارد و در همه شرايط بايد توسط پيامبران انجام گيرد و آنان موظفند جان و مال و هر چه دارند در راه انجام اين وظيفه فدا كنند وظيفه بلاغ، ابلاغ و تبليغ دين خدا از جمله دعوت مردم به اطاعت از خويش كه يكي از مهم ترين اركان و احكام دين مي باشد، اصلي ترين وظيفه انبياء است كه به هيچ وجه ساقط نمي شود و بقيه وظايف انبياء مانند تشكيل حكومت و تصدي امور جامعه گرچه از وظايف اصلي است، اما مشروط به اقبال عمومي و وجود ياور است و در صورت فراهم نبودن شرائط، بر عهده پيامبر يا وصي او منجّز و قطعي نمي گردد. و به عبارت ديگر جزء واجبات مشروط است كه تا شرايط حاصل نشده، وجوب حاصل نمي شود. آيات زير دلالت بر اين مطالب مهم دارد: «قل اطيعوالله و اطيعوا الرسولَ فَاِنْ تولّوا فانما عَليهِ ما حُمِّلَ و عَلَيْكُم ما حُمِّلتم و اِنْ تطيعوه تهتدُوا وَ ما علي الرَّسولِ اِلاّ البَلاغُ المُبين»؛ (نور: 54) بگو خدا را اطاعت كنيد و از پيامبرش فرمان بريد! و اگر سرپيچي نماييد، پيامبر مسؤول اعمال خويش است و شما مسؤول اعمال خودتان. اما اگر از او اطاعت كنيد، هدايت خواهيد شد و بر پيامبر جز رساندن آشكار نيست. «اطيعوا الله و اطيعوا الرسول فان تَولَّيتم فانَّما علي رسولنا الْبلاغ المبين»؛ (تغابن: 12) اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر را و اگر روگردان شويد، رسول ما جز بلاغ آشكار وظيفه اي ندارد. «فَان اَعرضوا فما اَرسلناكَ عليهم حفيظاً اِنْ عليك الاّ البْلاغ»؛ (شورا:48) اگر روي گردان شوند، ما تو را حافظ آنان قرار نداديم. وظيفه تو تنها ابلاغ است. به صراحت آيات فوق و آيات متعددي، پيامبران موظف به دعوت مردم به اطاعت از خويش بوده اند و در صورت اعراض آنان، وظيفه واجب بر عهده خويش - يعني دعوت - را انجام داده و واجب ديگري بر عهده آنان قرار نمي گيرد.