- در پايان اين بخش يك نمونه نيز از رفتار امويان در زمان حاكميت يزيد بن معاويه نقل مي كنيم تا عمق اعتقاد سخيف آنان و برخوردشان با مردم نمايان تر شود. هنگامي كه مردم مدينه پس از حادثه عاشورا به سال 63 هجري دست به شورش زدند، لشكر شام به فرماندهي مسلم بن عقبه مأمور سركوبي شورش شد. مردم در منطقه «حرة واقم» نزديك مدينه با شاميان درگير شده و شكست خوردند. فرمانده شام جان و مال و ناموس مردم را تا سه روز بر سربازان خود مباح كرد و فجايعي رخ داد كه قلم از نگارش آن شرم دارد. مورخان از تولد صدها كودك نامشروع در ماههاي پس از اين واقعه سخن گفته اند. به دنبال وقوع اين فاجعه انساني، اعيان مدينه از ترس جان خود براي بيعت با يزيد نزد مسلم بن عقبه آمدند ولي او بدين امر رضايت نداد و مقرر كرد كه بايد به اين مضمون با او بيعت كنيد: «ما همگي به عنوان بردگان يزيد بن معاويه با او بيعت مي كنيم».

هر كه از اين نوع بيعت سر باز زد، جانش را از دست داد و سرش را از بدنش جدا كردند. [1] .

بدين سان حكومت از مردم پيمان بر شهروندي و اداي حقوق حكومت و اطاعت از قوانين و مقررات حكومتي نمي گرفت، بلكه بر بندگي و بردگي يزيد بيعت مي گرفت.