قيام سالار شهيدان، حسين بن علي (ع) حادثه اي است كه از ابعاد گوناگون قابل بحث، تحقيق و پژوهش است، چنان كه حجم زيادي از ميراث ارزشمند اسلامي در قالبهاي گوناگون به اين موضوع اختصاص دارد. يكي از محورهايي كه در باره اين حماسه بي نظير تاريخ بشري قابل توجه و پيگيري است، بُعد «ضد استبدادي و آزادي خواهانه» اين قيام الهي است. نويسنده در اين مقاله سعي كرده است ضمن ارائه نگاه امام حسين (ع) به مقوله «آزادي» و شئون مختلف آن در زندگي فردي و اجتماعي، تصويري از فضاي استبدادي و جو خفقان حكومت امويان را ترسيم نمايد تا روشن شود كه قيام حسيني در چه فضا و شرائط دشواري بر پا شد و چه عواملي موجب گرديد تا امام (ع) براي رويارويي با حكومت ستم پيشه اموي، نهضتي خونين را سازماندهي كند. وي سپس جايگاه امام حسين (ع) از جهات فردي و اجتماعي در جهان اسلام، مظاهر عزت و آزادگي از مدينه تا كربلا را برشمرده، نتيجه مي گيرد اين قيام آزادي بخش را نبايد تنها الهام بخش يك ملت براي رهايي از ظلم و بيداد حاكمان مستبد در كشور خودشان دانست، بلكه آنچه امروز بيش از آن بشريت بدان نياز دارد، الهام از نهضت حسيني براي در هم شكستن جو استبدادي در عرصه جهاني و بين المللي است.