اگر قرآن در آغاز بزرگ ترين سوره ي خود (بقره) مي فرمايد: (الّذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلوه) و همچنين در كوچك ترين سوره ي خود (كوثر) از نماز سخن به ميان مي آورد، امام حسين (ع) آن را اقامه مي نمايد. «اشهد انّك قد اقمت الصلوه».

اگر قرآن مي فرمايد: (و اركعوا مع الراكعين)، امام حسين (ع) نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مي كند.

اگر قرآن نحوه ي اقامه نماز در ميدان جنگ را به پيامبر (ص) آموزش مي دهد؛ (و اذا كنت فيهم فاقمت لهم الصلوه فلتقم طائفه منهم معك...)، امام حسين (ع) در ميدان جنگ نماز را اقامه مي فرمايد.

اگر قرآن نماز را به عنوان يك منبع انرژي زاي غيبي معرّفي و مؤمنان را امر به استعانت از آن مي فرمايد: (استعينوا بالصبر و الصلوه)، امام حسين (ع) نيز در بحبوحه ي جنگ و مشكلات آن، از نماز استعانت مي جويد.

اگر قرآن اقامه ي نماز را در اوّل وقت سفارش مي فرمايد؛ (اقم الصلوه لدلوك الشمس)، امام حسين (ع) نماز ظهر عاشورا را در اوّل وقت اقامه فرمودند.

اگر حضرت عيساي مسيح (ع) تا زماني كه نفس دارند، مأمور به اقامه نماز شده اند؛ (و اوصاني بالصلوه و الزكوه ما دمت حيّا)، امام حسين (ع) نيز تا آخرين لحظه همراه نماز است.

اگر قرآن از كساني كه تجارت آنها را از نماز غافل نمي سازد، ستايش مي كند؛ (رجال لا تلهيهم تجاره و لا بيع عن ذكر اللّه و اقام الصلوه)، راجع به امام حسين (ع) چه بايد گفت كه حتّي حفظ جان هم او را از نماز غافل نساخت.

امام حسين (ع) نه تنها خود نماز خواند كه نمازهاي نماز گزاران را نماز كرد. در حديث مي خوانيم: سه چيز موجب قبولي نماز است:

حضور قلب، نماز نافله و تربت سيدالشهدا.

امام حسين (ع) به خواهرش زينب مي فرمايد: در نمازت به من دعا كن.

نماز بايد در جامعه و علني اقامه شود؛ (اقيموا الصلوه) و امام حسين (ع) با انكه مي توانست در خيمه نماز بخواند و با اينكه نمازش شكسته بود، در مقابل جمعيت نماز بپا داشت.

هنگام اقامه ي نماز در ظهر عاشورا، 30 تير به سوي حضرت رها شد، يعني در برابر هر كلمه از حمد و ركوع و سجده تقريبا يك تير به امام پرتاپ شد.

به راستي نماز چيست كه در عصر تاسوعا هنگامي كه به سيد الشهدا (ع) پيشنهاد حمله مي شود، حضرت طي چند نوبت گفتگو جنگ را يك روز به تأخير مي اندازند و مي فرمايند: «انّي احب ّ الصلوه» و نفرمود: مي خواهم نماز بخوانم، بلكه فرمود: من نماز را دوست دارم. بسياري از ما نماز مي خوانيم، ولي چقدر دوست داريم. زراره از امام صادق (ع) در باره كعبه پرسيد: دهها سال است كه هرگاه درباره ي حج و كعبه از شما سوال مي كنم، پاسخ جديدي مي دهيد، علم شما به كجا متّصل است امام فرمودند: آيا مي خواهي كعبه اي كه هزاران سال قبل از ادم بوده با چند كلمه اسرارش تمام شود.

اين در حالي است كه كعبه و تمامي اسرار و رموز آن كه امام به آن اشاره فرمودند، تنها قبله ي نماز است و قبله يكي از شرايط نماز.!! امام حسين (ع) حاضر مي شود تا بدن مباركشان سوراخ سوراخ شود، ولي ارزش نماز شكسته نشود. سر مقدّس سيد الشهدا بر روي ني قرآن مي خواند، يعني سر از بدن جدا مي شود ولي سر و دل از قرآن جدا نمي شود.

عزادارن حسيني! ظهر عاشورا در هر كجا هستيد، به ياد امام حسين (ع) و آخرين نماز كربلاي او، همراه با حضرت مهدي (عجل اللّه تعالي فرجه الشريف) نماز ظهر عاشورا را باشكوه و با اخلاص بپا داريد.