قرآن بارها مي فرمايد: به منطق و حق ّ فكر كنيد، نه به تعداد نفرات و تعبيراتي از قبيل: (اكثرهم لا يعملون)، (اكثرهم فاسقون)، (اكثرهم كاذبون) را به كار برده است.

قرآن مي فرمايد: هر گامي و كلامي بايد بر اساس بصيرت باشد (ادعوا الي اللّه علي بصيره ا نا و من اتّبعي) در امام حسين (ع) و حضرت ابوالفضل و اصحاب: روز عاشورا ده سخنراني كوتاه براي موعظه و ارشاد مردم داشتند.

قرآن، از ايثارگران تجليل مي كند؛ (و يؤثرون علي انفسهم)، در كربلا جلوه هاي بسياري از ايثار به چشم مي خورد كه نمونه ي بارز آن ايثار حضرت ابوالفضل العباس (ع) است.

قرآن به عفو كردن و پذيرش عذر مردم سفارش مي كند كه نمونه ي بارز آن در كربلا عفو و بخشش حرّبن يزيد رياحي است.

قرآن مي فرمايد: (و العاقبه للمتّقين) و (و العاقبه للتقوي) در كربلا نام نيكي از دهها هزار جنايتكار نيست، امّا نام 72 تن سرباز امام حسين (ع) همچنان زنده است.

قرآن مي فرمايد: اي پيامبر! ما نامت را بلند داشتيم؛ (و رفعنا لك ذكرك)، در كربلا نام حسين (ع) براي هميشه بلند آوازه ماند.

قرآن مي فرمايد: (امرت لان اكون اوّل المسلمين) يعني رهبر بايد پيشگام باشد و در كربلا امام حسين (ع) فرزندش علي اكبر (ع) را قبل از جوانان بني هاشمي به ميدان نبرد فرستاد.

قرآن مي فرمايد: (فاستقم كما امرت و من تاب معك) اي پيامبر! تو و يارانت استقامت بورزيد، در كربلا بهترين جلوه هاي استقامت را در امام حسين و يارانش: مي بينيم.

قرآن به جاي نام بردن از افراد، ملاك ها و معيارها را بيان مي كند. مثلا مي فرمايد: مولاي شما كسي است كه در ركوع نمازش انگشتر خود را به فقير داد و در يك لحظه بين نماز و زكات را جمع كرد، و اين مردمند كه بايد جستجو كرده مصداق آيه را پيدا كنند، در كربلا امام حسين (ع) نفرمود: من با يزيد بيعت نمي كنم بلكه، بلكه فرمود: (مثلي لايبايع مثله) يعني خط ستيز حق ّ و باطل در طول تاريخ بوده، هست و خواهد بود.

قرآن مي فرمايد: بدي هاي مردم را با خوبي جواب دهيد؛ (ويدرؤن بالحسنه السيئه)، در كربلا حرّ راه را بر امام مي بندد، ولي امام حسين (ع) به تشنگان لشكر حر و حتّي به اسب هاي آنها آب مي دهد.

قرآن پيروي از خدا و اولياي الهي و وفاداري را سفارش مي كند، برخي ياران امام حسين (ع) كه جان خود را براي نماز ظهر عاشورا سپر كرده و تيرها را به جان خريدند هنگامي كه امام بعد از نماز و در لحظه آخر عمر آنان بالاي سرشان آمد آنها پرسيدند: آيا وفا كرديم گويا تا آن لحظه نسبت به وفاداري خود شك داشتند.! قرآن در بسياري از آيات سفارش به توحيد مي كند، جمله اي كه امام حسين (ع) فرمود: «لا معبود سواك» بهترين جلوه ي اين آيات است.

قرآن به نهي از منكر و غيرت ديني و دفاع از حريم سفارش مي كند، در كربلا آخرين جمله امام حسين (ع) در گودي قتلگاه به لشكر يزيد اين بود كه به خيمه هاي من حمله نكنيد و ناموس مرا پاس داريد و اگر دين نداريد لا اقل در دنيا آزاد مرد باشيد

.! قرآن به تسليم و رضا در پيشگاه خدا سفارش مي كند، امام حسين (ع) نيز كه روزي بر دوش پيامبراسلام (ص) و روزي زير سم اسبان، در هر حال راضي و تسليم خداوند است.