آيه ي شريفه ي قرآن اعلام مي كند: آيا نمي داني كه خداوند چگونه مثلي زده در مورد «كلمه ي طيبه» مي فرمايد: مانند درخت پاكي است كه ريشه هاي آن ثابت و شاخه هاي آن در آسمان گسترده است؛ آن درخت، ميوه هاي خود را همه وقت به اذن پروردگارش تقديم مي دارد. (ابراهيم / 24).

در تفسير «كاشف» در زمينه ي اين آيه عباراتي خواندني است: مقصود از «كلمه ي طيبه»، كلمه ي مفيد و سود آور و موثريست كه نقش سازنده اي در جامعه داشته باشد، كه آن را به درخت طيبه و پاكي تشبيه مي كند كه ريشه هاي آن ثابت و محكم است. به گونه اي كه بادهاي شديد و طوفانزا آن را متزلزل و سست نگرداند، و شاخه هاي آن ردر ژرفاي آسمان، به دور از جرثومه هاي فساد و عناصر هرزه بوده، و در وراي سپهر نيلگون نفوذ كرده است، آن كلام پاك، همچون درخت سالم و بي آفت ميوه هاي خود را همواره تقديم مي دارد.

نه در همان لحظه مي بخشد، و نه در همان وقت بخل مي ورزد. و مانند سوداگري كه اگر پول بدهي، جنس را عرضه كند، و اگر پول ندهي، آن را ندهد، نمي باشد، بلكه همواره و بطور دائم عطا مي كند.


و نيز مي فرمايد: آنها قلب هايي دارند كه درك عقلاني ندارد، و چشم هايي دارند كه احساس بينش و بصيرت ندارند، و گوشهايي كه نمي شنوند، مانند چارپايان بلكه گمراه ترند. آنان غفلت زدگانند. (اعراف / 179).

و در تفسير كاشف نقل شده: از مهمترين ويژگيهاي بارز در عرصه ي شكوفايي قلب اين كه از رهنمودهاي حق سود و بهره برد، و از بهره ي چشم اين كه رهنمودهاي سازنده را ببيند، و از منافع گوش آن كه آنها را بشنود. بنابراين بهره وري از اين سه نعمت مهم آفرينش بهره اي در رأس نعمت هاي مادي است و اگر در آدمي حضور نداشته باشند آدميان چونان چارپايان بلكه پست تر از آنها رقم زده مي شوند. چرا كه چارپايان به وظيفه ي خود عمل مي كنند، و از تحصيل كمال عاجزند، و در نتيجه به محاكمه و محاسبه و مؤاخذه و عقاب كشيده نخواهند شد.ولي بدتر از چارپايان، آنهايي هستند كه در امور ضروري و واجب، اقدام نمي كنند. قادر به تحصيل كمال هستند، ولي آن را تجسم و عينيت نمي بخشند، و لذا، هم به محاكمه كشيده خواهند شد، و هم عذابي دردناك در انتظار آنها خواهد بود.