قبر مقدس حسين عليه السلام در زمان حكومت اموي داراي سقف و مسجدي بود، و تا زمان هارون الرشيد به همين حالت موجود بود.هارون دستور داد بنا را خراب، و موضع قبر را تنگ تر كنند. درخت سدري نيز داشت كه آن را بريدند. در زمان مأمون بناي قبر نوسازي شد، ولي متوكل جنايتكار دستور داد آن را ويران كنند. وقتي پسرش منتصر او را كشت، فرمان داد تا قبر را نوسازي كنند. به هنگام حكومت آل بويه عتبات مقدسه در عراق عظمت و شكوه خاصي يافتند، و بر ساختمان آن افزودند.

عمارت فعلي موجود، بر بناي مرقد امام حسين عليه السلام به دستور سلطان اويس ايلخاني در سال 767 ه تأسيس گرديد، و تاريخ آن در بالاي محراب قبلي كه سر پاك امام عليه السلام قرار دارد، نگاشته شده است. تكميل آن به وسيله

احمد بن اويس در سال 786 ه صورت گرفت، و به تدريج فزوني و عظمت و شكوه يافت تا آن جا كه به اين درجه از فخامت و شكوه رسيده است. [1] .

[1] تلخيص از کتاب اعيان الشعيه ج چهارم. و در کنوز کتاب اعيان که متجاوز از پنجاه و پنج قسمت لوءلوء و نفايس گرانبها و پراکنده در اين جا و آن جاست. که اگر کتابي به اين اسم گرد آوري مي‏شد، در نوع خود بي‏نظير بود. بر سبيل مثال کتب عديده‏اي به بررسي دليل و پژوهش در مورد وجوب «حي علي خير العمل» در اذان که از طرق سنت وارد شده، پرداخته است که اين جانب مگر در قسمت دوم اعيان الشيعه آن را نيافتم. به هر تقدير، تحسين و قدرداني خود را به صاحب دلايل الصدق که آن را مرقوم داشته است، تقديم مي‏دارم.