سخن پيرامون فلسفه ي وجودي يهود و صهيونيزم نژاد پرست، به بيش از يك جلد كتاب نياز دارد، اما در اين مقال به سخني كوتاه پيرامون خداي اسرائيل و حقيقت و هدف او در دين يهود، بسنده مي كنيم. زيرا كه فلسفه و تمام تعاليم اين دين بر ويژگيها و سرشت اين خدا نهفته است.

اجمالا سخن در پيرامون خداي اسرائيل - همان گونه كه خود اسرائيليها از آن برداشت مي كنند - شگفت انگيزتر از اين است كه عقل آن را تصور نمايد:

«اين خدا فردي صهيونيست است و با انسانيت دشمني مي ورزد، و دستور نابودي و آتش زدن شهرها و خانه ها با ساكنان آن را مي دهد حتي به كودكان نيز رحم نمي كند. او فرمان نابودي خانه و كاشانه ي مردم را صادر مي كند و طلا و جواهرات و اشياي قيمتي آنان را به غارت مي برد، چرا كه اين ها را به خداي بزرگ سرمايه داري مي دهد...»

همچنين اين خدا، يك نژاد پرست است، همچون بت هاي برخي از قبايل جاهليت قبل از اسلام مي باشد، كه انديشه اي جز گشودن و حل مشكلات يهوديها و صهيونيستها ندارد. بنابراين خداي يهود به اين جهت است كه هستي و آن چه در بر دارد، حتي انسان غير يهودي و... را در اختيار صهيونيستها قرار داده است.

تورات در سفر يوشع - اصحاح 6 - آيه 24 خطاب به بني اسرائيل، همين امتياز را ذكر مي كند:

«شهر را با آن چه در آن است به آتش زنيد... اما نقره و طلا و ظرفهاي مسي و آهني را به خزانه ي پروردگارتان بسپاريد».

و اما در سفر تثنه - اصحاح 14 چنين مي گويد:

«قهرا خدا شما را ملت برگزيده ي خود قرار داده تا بر ديگر ملت هاي روي زمين برتري داشته باشيد».

و در سفر عدد - اصحاح 31 - آيه 12 چنين مي گويد:

«همه را غارت كنيد و غنيمت ها را، اعم از اين كه انساني باشد و يا حيواني به چنگ آوريد.»


و فراتر از اين، جريان يعقوب است كه در طول شب با خدا كشتي گرفته و خدا براي رها شدن و گريز از دست حضرت يعقوب ناتوان ماند، كه سرانجام چاره اي نيافت جز اين كه براي رهايي به دامن حضرت يعقوب متوسل شود، و با حالت تضرع و التماس به يعقوب گفت:

«مرا آزاد كن چرا كه سپيده ي سحر در حال دميدن است».

يعقوب به خدا گفت:

«من تو را آزاد نمي كنم تا اين كه مرا مبارك گرداني...» پروردگار او را پر بركت گردانيد و نامش را اسرائيل نهاد. [1] .

معني اسرائيل در زبان عرب آن گونه كه اهل فن مي گويند: «نيروي ضد خدايي و غلبه يافته بر خدا مي باشد».

اين فلسفه و يا به عبارت ديگر، اين خرافه به اين مسأله اشاره دارد كه حتي خدا در برابر شخص يهودي ناتوان است و يعقوب كه مظهر يهود بود بر خدا چيره گشت! و اين موضوع با عباراتي روشنتر و گوياتر در سوره ي مائده آمده است كه مي فرمايد:

(و قالت اليهود يدالله مغلولة غلت ايديهم و لعنوا بما قالوا). [2] .

: و يهود گفتند دست خدا به زنجير بسته است! دستهايشان بسته باد و به خاطر اين سخن از رحمت (الهي) دور شوند!

و در آيه ي ديگري مي فرمايد:

(قالوا ان الله فقير و نحن اغنياء) [3] و [4] : گفتند خدا فقير است و ما بي نيازيم.