اگر بيش از يك ميليارد مسلمان، و بيشتر از 51 كشور اسلامي و ثروتي شبيه به «انگشتر سحر آميز» نبود، جهان متمدن و صنعتي امروزي، وجود نداشت، و ايالات متحده آمريكا نمي توانست سفينه فضايي به ماه بفرستد. تمام اين امكانات و نيروهاي مادي و معنوي در نزد مسلمانان موجود است ولي متأسفانه هيچ گونه نقشي و رسمي در جهان ندارند! و اگر در كنفرانس ها صدايي و يا صحبتي از آنها شنيده شود، آن هم جز رسوايي و ننگ هيچ چيز ديگري به دنبال ندارد.

چه ننگي بالاتر از اين كه مسلمانان و اعراب، در مسأله اسرائيل اين چنين بي خاصيت و بي تفاوت شده اند؟ به طوري كه هر گاه كنفرانسي منعقد نمودند، ظلم و تجاوز اسرائيل گسترش پيدا كرد، و هر گاه صدايي در اين گونه مجالس بلند شد، اسرائيل آنها را مورد اهانت و استهزا قرار داد و تمام مصوبات آنان را زير پا گذاشت و در نتيجه جز اوضاع فاسد و ناهنجار در تمامي كشورهاي اسلامي، از امير و وزير گرفته تا شيخ و پادشاه و پيروان


سلاطين جز جهل و ارتجاع در ميان كشورهاي اسلامي، چيز ديگري حاصل نشد. علاوه بر اين اختلاف و درگيري كه ميان مسلمانان به وجود آمد، گاهي آن چنان گسترده است كه در اسرائيل به اين گستردگي نيست، و اغلب رؤسا و حكام كشورهاي اسلامي براي خود در ميداني تاخت و تاز مي كنند، و مانور مي دهند و در ميان خود به نزاع و درگيري مي پردازند.

اما درباره ي جنگ اعراب و اسرائيل بايد بگويم كه اين جنگ نشان داد، اعراب قادر بودند به پيروزي دست يابند به شرط اين كه مانند آزادگان، صبر و تدبير پيشه مي كردند تا مي توانستند اين لكه ننگ و عار را از دامن خود پاك كنند، ولي اينان، اين كار را نكردند و سياست گام به گام، آنها را به خاك مذلت و تسليم نشاند، كه در اين جا بايد گفت: «درد، در سر است، نه در بدن»، يعني اشكال در رهبري است نه در ملت هاي تحت فرمان حاكميت.