مؤلف در صفحه 17 و صفحات بعدي مي گويد: احمد امين در فجر اسلام اثبات كرده است كه تشيع در زمان حيات پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله وسلم ظاهر شد، و ابوذر و سلمان و عمار و مقداد به عنوان شيعه، رفتاري شايسته پيرو علي عليه السلام را داشته، و در مقابل چشم و گوش پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم رفتاري شايسته و مقبول داشتند ابن حجر در صواعق المحرقه از پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم نقل مي كند كه ايشان فرمود: «يا علي انت و اصحابك في الجنه»: اي علي تو و يارانت در بهشت خواهيد بود.

«ابن عساكر» از قول نبي اكرم صلي الله عليه وآله وسلم نقل مي كند: «سوگند به همان كسي كه جانم در دست قدرت اوست، علي و پيروان او روز قيامت پيروزان سعادتمندند».

يعقوبي مي گويد: «گروهي از انصار از بيعت با ابوبكر سرباز زدند، و به طرف علي عليه السلام گرايش نمودند، اما سبب و انگيزه پيروي از علي عليه السلام وصيت ها و سفارشات مؤكد و فراوان پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم به علي عليه السلام، و اين كه او ادامه و استمرار رسالت و مكتب رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم، و نيز نمايانگر موج اصيل اسلامي بوده، مي باشد و سركشان و متخلفين قريش كه با خدا و رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم به نبرد و جنگ برخاسته بودند، علي عليه السلام را به خاطر عظمت و ايمان و جهاد خالصش در راه خدا و اسلام، دوست نمي داشتند.»

آنگاه مؤلف، جماعتي از صحابه را ذكر مي كند كه اينان غير از اقطاب اربعه (رهبران چهارگانه) پيرو، و شيعه ي علي بوده اند كه از آن جمله اند: حذيفة بن يمان و خباب بن الارث، و دو برادر اموي بنام خالد و عمرو كه دو فرزند سعيد بن عاص هستند. مضافا اين كه در صفين با علي عليه السلام 87 تن از صحابه كه از مهاجرين و انصار بودند، همراهي مي كردند. مؤلف در ادامه؛ گويد: و به اين ترتيب مفهوم اين كه حركت تشيع، يك جنبش و حركت در جهت پاسداري از اسلام، و مراقبت در تطبيق مباني اسلام و پياده شدن آن به طور صحيح بوده است، روشن مي شود. زيرا مي بينيم بيشتر كساني كه شيعه هستند، اصحاب مصلحت در بقاي اسلام، و حافظ آن، به گونه اي كه خدا و رسولش اراده فرموده است، مي باشند.».