آغاز فرايند تحولي عظيم

دهم محرم سال 61 هجري، فرزند عزيز فاطمه و هفتاد و دو تن از كسان و ياراش را در نبردي نابرابر، به تيغ كينه كشتند. و اين روز، آغازي براي دگرگوني در مسير تاريخ اسلام و بشريت شد.

آن چه آل ابوسفيان در «نينوا» مرتكب شدند، هر چند به شهادت و اسارت جمعي از پاكترين انسانها انجاميد، اما همين حادثه، آيين مقدسي را كه با تزوير و رياي زادگان ناپاك «اميه» به لبه ي پرتگاه نيستي رسيده بود از سقوط رهانيد و جاني تازه داد. زماني كه حسين عليه السلام از ديار جدش رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم هجرت تاريخساز خويش را آغازيد، و تا آن زمان كه در زمين گرم كربلا به دست پيمان شكنان دنيا پرست در خون غلتيد، هماره بر اجراي سنت خداوندي امر به معروف و نهي از منكر - و پاسداري از اسلام عزيز تأكيد كرد و خون سرخش را در گروي ماندگاري دين محمد صلي الله عليه وآله وسلم قرار داد، كه: «... اي شمشيرها مرا در برگيريد!»

عاشوراي خونين حسيني پس از آن و تا اكنون و تا دنيا به پاست، همچون چشمه اي جوشان و زلال براي همه جهانيان پيام آور آزادي و شرف و كلمه رمز جاودانه حماسه قيام و رويارويي با ستم و ستمگري است.

شهادت حسين عليه السلام و يارانش به روزگار ما، الهامبخش انقلابي مقدس به


راهبري عاشورايي بزرگ زمانه، حضرت امام خميني، (ره) و تكرار حادثه ي نبرد حقجويان و حقيقت خواهان در برابر فرعونيان اهريمن صفت بود، و اين بار نيز آشكار شد كه:

«جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل كان زهوقا»