(ان هذا القرآن يدي للتي هي اقوم)

[ستايش خداي را، ستوه صفات، [1] كه قران را بر اساس علم؛ [2] (مانند كتب پيشين آسماني) با آيات روشن، [3] بر بنده ي خود نازل كرد تا حق را از باطل جدا كند. [4] و به راهي از همه ي راهها مستقيم تر است هدايت فرمايد. [5] چرا در اين كتاب تفكر نمي كنيد؟ [6] پيرو آن شويد و پرهيزكاري نماييد.] [7] .

[قرآن چراغي است كه روشني آن فرو نمي نشيند، چشمه ي زاينده اي است كه واردين از آن نمي كاهند، نشانه هايي است كه روندگان بي آن ها راه نمي يابند، دليل كسي است كه به آن سخن گويد، فيروزي كسي است كه آن را حجت آورد نگهدارنده ي كسي است كه به آن عمل كند، سپر كسي است كه به برگيرد، دانائي كسي است كه در گوش دارد؛ همانا قرآن كان ايمان و كانون آن، سنگ هاي بناي اسلام و پايه آن، ميدان هاي حق و راه هاي آن مي باشد.] [8] .

[بار خدايا ما را از كساني قرار ده كه به ريسمان قرآن چنگ مي زنند، و در فهم متشابهاتش، به پناهگاه محكم و استوارش پناه مي برند، و در سايه ي بال آن آرام مي گيرند؛ و به روشني بامدادش را مي يابند، و به درخشيدن روشنايي آن اقتدا مي كنند؛ و از چراغ مي افروزند، و هدايت و رستگاري را در غير آن نمي طلبند.] [9] .