حسين نهضت آهنگ دوري از حرم جد خود فرمود و در وداع با قبر مطهر او دريغ ننمود - چون مسافر را قصد خروج از وطن محبوب باشد بهرچه از ياران و دوستان حتي آب و خاك وطن نظر اندازد با آن بدرود كند و بآرزوي بازگشت و ديدار دوباره ي آنها دلخوش باشد. اما وداع موكب حسين با خانه هاي خود وداعي بود كه آنان را اميد و آرزوي بازگشت به آن نبود.


حسين (ع) از حرم جد خود (ص) نگران و ترسان بيرون شد و با پروردگار خويش براي رهائي از فرعونهاي دوران و نمرودهاي زمان رازها و مناجاتها داشت - ياد قلبي او رحمت پروردگار و مبدأ حركت او خوف از آفريدگار و مقصد وصول او خانه ي كردگار بود - خط مشي و حركت خود را از شاهراه عمومي قرار داده و چون به او عرضه داشتند كه مانند پسر زبير از بيراهه رود كه در دنبالش كسي به او راه نيابد در جواب فرمود بخدا قسم راه راست را رها نكنم و كار خويش را جز بقضاي خدا نسپارم - اين بگفت و راهي شد و روز جمعه ي سوم شعبان به مكه ورود نمود و در ورود اين آيه را تلاوت فرمود: و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي ان يهديني سواء السبيل [1] .