او پس از كشتن قاتلان حسين عليه السلام و يارانش، نيروهاي خويش به فرماندهي «ابراهيم بن اشتر» را براي پيكار با سپاه شام به سركردگي «عبيد» گسيل داشت و آنان را نيز شكست داد و سر پليد «ابن زياد» را به مدينه فرستاد.

آن گاه «مصعب بن زبير» كه مدعي خلافت در عراق بود به جنگ با مختار پرداخت و وي پس از يك جنگ طولاني و فرسايشي، شكست خورد و در سال 67 ه.ق به دستور مصعب كشته شد... پيكرش را با چهار ميخ به ديوار نصب كردند و پس از مدتي مصعب نيز به دست يكي از بقاياي ياران او از پا درآمد. [1] [2] .

قم - دفتر فرهنگ و انديشه ي اسلامي

علي كرمي - تابستان 1378