او وارد قصر كوفه شد و شب را در آنجا سپري نمود و فرداي پيروزي، هنگامي كه مردم را در مسجد گرد آوردند، نخستين سخنراني خويش را بدينصورت ايراد كرد.

ستايش و سپاس از آن پروردگار توانايي است كه به دوستانش نويد پيروزي و سرفرازي، و به دشمنانش وعده ي زيان و سرافكندگي داد و اين نويد و وعده را جاودانه و هماره ساخت و قانون جهان شمولي براي عصرها و نسلها قرار داد. از اين رو هر كس هماهنگ با مقررات او عمل كند، ثمره ي شيرين آن را در اين جهان و جهان ديگر خواهد ديد و هر كس با مقررات عادلانه و انسانساز او مخالفت ورزد، طعم تلخ شقاوت و عصيان خويش را خواهد چشيد و نوميد و سرافكنده خواهد شد و هم به آتش شعله ور درخواهد آمد!

هان اي مردم! براي ما پرچمي برافراشته شد و وقتي مقرر گرديد؛ و به ما فرمان رسيد كه پرچم را به اهتزاز درآوريد و در آن هنگامه ي مقرر و طبق آن شرايط منظم، از پي كار برويد و از مرزهاي مقررات تجاوز نكنيد، و ما به دعوت پيشواي هدايت


گوش سپرديم و نداي نداگر روزگار را شنيدم و گام به ميدان عمل سپرديم...

هاي اي بندگان خدا! اينك به راه و رسم ما درآييد و براساس رشد و هدايت دست بيعت دهيد!

به آن قدرتي كه آسمان را بسان سقفي برافراشته آفريد و در زمين دره ها و راه ها پديد آورد سوگند كه پس از بيعت با اميرمؤمنان و دودمان پرافتخار او هيچ بيعتي از بيعت با ما به رشد و هدايت و بالندگي و سرفرازي و خشنودي خدا نزديكتر نيست.

و آن گاه نخست سركردگان قبايل و اشراف، و از پي آنان توده ي مردم، انبوه انبوه گام به پيش نهادند و با مختار براساس:

عمل واقعي به مقررات بشردوستانه ي كتاب خدا،

سبك و روش پرجاذبه و عادلانه ي پيامبر،

خونخواهي خاندان رسالت،

رسيدگي به محرومان و پايمال شدگان،

دوستي با اصلاح طلبان،

و پيكار با تاريك انديشان و تجاوزكاران دست بيعت دادند.