در اين مورد «شهر بن حوشب» آورده است كه: من نزد بانو «ام سلمه»، همسر ارجمند پيامبر، بودم كه به ناگاه زني شيون كنان وارد شد و فرياد برآورد كه: هان اي مادر! سالار شايستگان، حسين عليه السلام، را كشتند.

آن بانوي بزرگوار با شنيدن اين خبر، سخت دگرگون گرديد و گفت: سرانجام سياهكاران اموي دست به اين گناه سهمگين زدند و خون پسر پيامبر را به زمين ريختند؛ خدا گورهاي آنان را آكنده ي از آتش شعله ور سازد، اين را گفت و بيهوش بر زمين افتاد!


«فعلوها! ملأ الله قبورهم نارا!»