آن گاه «عون»، فرزند ارجمند «عبدالله بن جعفر» به ميدان آمد.

[او كه از دامان قهرمان پرور مادر ارجمندي چون زينب قامت برافراشته بود، با اين سروده ي حماسه ساز گام به ميدان جهاد و دفاع نهاد:



ان تنكروني فانا ابن جعفر

شهيد صدق في الجنان ازهر



اگر مرا نمي شناسيد، بدانيد كه من «عون» هستم، فرزند جعفر؛ همان شهيد راستين و سرافرازي كه در بهشت پرطراوت و زيباي خداست و در آن با دو بال سبزرنگ پرواز مي كند و در اين جهان و سراي آخرت همين افتخار مرا بسنده است.

او كه از سويي از نياي شجاعش جعفر طيار [1] ، نشان داشت و از دگر سو از داييهاي گرانقدرش حضرت حسن و حسين، از خود رشادتها به نمايش گذاشت] و سرانجام با يورش ظالمانه ي عنصر پليدي به نام «عبدالله طايي» به شرف شهادت نايل آمد.