نخست «عبدالله»، فرزند رشيد و افتخارآفرين «مسلم» - پس از وداع با سالارش حسين عليه السلام و خاندان گرانمايه پيامبر - گام به ميدان نهاد و به جهاد و فداكاري پرداخت.

[او از پدري چون «مسلم» و مادري چون «رقيه»، دخت ارجمند و روشنفكر و پرواپيشه ي اميرمؤمنان ولادت يافته و در اين دامان هاي پاك و آراسته و در كنار اين آموزگاران شايسته پرورده شده بود.

او با اين سروده و رجز گام به ميدان نبرد نهاد:



اليوم القي مسلما و هو ابي

و فتية بادوا علي دين النبي



امروز پدر گرانقدرم، مسلم، را ديدار خواهم كرد و نيز جوانان و جوانمرداني را كه رهرو راه عدالت و آزادي بودند و در دفاع از راه و رسم او به شهادت رسيدند.] [1] يكي از نيروهاي دشمن به نام «عمرو بن صبيح» آن نوجوان هوشمند و فداكار را هدف تير خود ساخت و ديگري با نيزه اي كه بر قلب پاكش فرو برد، او را به


شهادت رساند.