پس از فداكاري اين مرد آزاده بود كه «ابن سعد» به «عمرو بن سعيد» - كه سركرده گروهي از تيراندازان سپاه اموي بود - فرمان داد تا اردوگاه نور را تيرباران كنند! و آنان با بارش باراني از تير، ديگر ياران حسين عليه السلام را - كه هنوز به شرف شهادت نايل نيامده بودند - هدف گرفتند و افزون بر هدف ساختن خود آنان، مركبهايشان نيز از شرارت آن تجاوزكاران مصون نماند و آنها را زخمي ساختند و پي كردند! كار بجايي رسيد كه سالار آزادي و آزادگي در آن پهن دشت آكنده از دشمن، يكه و تنها ماند و ديگر نه رزم آور و دليري از چابك سواران براي ياريش ماند و نه از پياده نظام.

اين اشعار بيانگر زبان حال و شرايط دشوار آن حضرت است:



أتمسي المذاكي تحت غير لوائنا

و نحن علي أربابها امراء



و أي عظيم رام أهل بلادنا

فانا علي تغييره قدراء...



آيا شبانگاهان فرارسد مركب ها جز زير پرچم ما باشند، آن هم در حالي كه ما بر صاحبان آن ها فرمانرواييم؟ هر كدام از زورمداران كه بخواهند بر هموطنان ما ستم و بيداد روا دارند ما براي درهم كوبيدن بساط ستم آنان تواناييم. در كران تا كران آسمان شمشيري نخواهد درخشيد جز اين كه از ما بر آن بازدارنده اي خواهد بود.