از حسين دفاع خواهم كرد
آن گاه روشنفكر آزادانديش و حقجو و سردار نيك بخت تاريخ، «زهير» پيشگام جهاد و دفاع گرديد و پيشاروي سالارش حسين عليه السلام به پيكار با سپاه بيداد اموي پرداخت.
او در حالي كه دلاورانه با شب پرستان و حق ستيزان روزگار مي جنگيد چنين مي گفت:
أنا زهير و أنا ابن القين
اذودكم بالسيف عن حسين [1] .
من «زهير» هستم، فرزند شجاع «قين»، و براي دفاع از حسين عليه السلام پيشواي آزادي و نجات با اين شمشير آخته، با سپاه تجاوزكار يزيد پيكار خواهم كرد و از حسين با همه وجود خود دفاع خواهم نمود....
درست در اين هنگام بود كه وقت نماز نيمروزي فرارسيد و حسين عليه السلام به «زهير» و «سعيد حنفي» دستور داد تا پيشاپيش او و بخشي از ياران كه براي نماز ايستاده اند، صف بكشند تا آن حضرت نماز بخواند.
آنان در انجام فرمان، پيكرهاي خويش را سپر دفاعي ساختند و سالار شايستگان
از ديگر ياران خواست تا با دست كشيدن از جهاد به نماز بايستند و وظيفه بندگي را در بارگاه خدا بجا آورند.
هنگامي كه آن حضرت به نماز ايستاد، «ابن حصين»، يكي از فرماندهان سپاه اموي نعره برآورد كه: هان اي حسين! نماز تو پذيرفته نيست! چرا كه آن حضرت از امير و خليفه آنان فرمان نبرده و در ستم و بيداد و پايمال ساختن حقوق مردم با آنان همراهي و همكاري نكرده است و در برابر ستم و حق كشي بپا خاسته و پرچم آزادي و آزادگي و نجات و نيك بختي انسان را برافراشته است! «انها لا تقبل منك!»
اما «حبيب بن مظاهر»، آن دانشور خداجو پاسخ داد كه: هان اي تيره بخت! آيا نماز و نيايش نسل و تبار پيامبر و ياران آنان پذيرفته نمي شود و نماز تو كه هنوز از بدمستي و شرابخوارگي و گناه دوري نمي جويي پذيرفته مي شود؟
«لا يقبل من آل رسول الله و انصارهم و تقبل منك و انت شارب الخمر؟»
و پاره اي نيز در اين مورد آورده اند كه: در آن شرايط حسين عليه السلام و ياران فداكارش نماز را بصورت فردي و با اشاره خواندند، و «زهير» براي دفاع از حق دست به پيكاري سخت و دليرانه زد و تا شهادت در راه خدا به پيكار قهرمانانه اش ادامه داد.
پاورقي
[1] اشعاري حماسي و شورانگيزي را که مجاهدان و رزمندگان دلير و پاکباخته در ميدان پيکار و به هنگام رويارويي با دشمن با صداي بلند ميخواندند، هم نشانگر شهامت و شجاعت و توانايي آنان در رويارويي با دشمن بود و آنان را قوت قلب و ثبات قدم و استواري و ايستادگي بيشتري ميبخشيد و هم نشانگر انديشه و عقيده و راه و رسم و خط فکري آنان بود.
از اين رو نويسنده و محقق و نيز پژوهشگر و مطالعه کننده نهضت دگرگونساز و آسماني حسين عليهالسلام، هم ميتواند از اين نوع اشعار که به «رجز» مشهور و معروفند درسها گيرد و هم در پژوهش و تحقيق خويش پيرامون انگيزهها و نيز علل و عوامل نهضت عدالتخواهانهي عاشورا و ابعاد گوناگون آن راه جويد و حقايق تاريخي را از دل اين حقايق و اين قالبها بيرون کشد.
از اين اشعار شورانگيز و حماسي، هم ياران اصلاحطلب حسين عليهالسلام دارند و هم خاندانش و هم خود آن گرامي، اگر بطور جامع و کامل استخراج و دستهبندي و ارائه گردد مجموعهي جالبي خواهد بود و بسيار آموزنده.