پس از پيكار و شهادت جانسوز او، «برير»، يا قرآن پژوه مبارز و اصلاح طلب گام به ميدان جهاد نهاد.

او مردي دانشور و دانشمند، پرواپيشه و پارسا و آراسته به ارزشهاي انساني و اخلاقي بود. تلاوت قرآن مي نمود و جان را به ارزش هاي آن عطرآگين مي داشت، به گونه اي كه به او بزرگ و سالار تلاوتگران و حاملان و عمل كنندگان و مرزبانان قرآن مي گفتند.

آري، آن تلاوتگر پارسا به ميدان آمد، و از سپاه اموي عنصر كوردلي به نام «يزيد بن معقل» در برابر او ايستاد و هماورد او شد.

سخن از حق و باطل به ميان آمد و آن دو رزمنده ي دلير عهد كردند تا در ميدان جنگ پيش از چكاچك شمشيرها، به مباهله برخيزند و از خداي توانا بخواهند تا آن را كه بر باطل و بيداد است، به دست آن كسي كه در راه حق و عدالت است از پا درآورد.

پس از اين مباهله بود كه دست به قبضه ي شمشير بردند و در پيكاري سخت، «برير» پيروز شد و خدا «يزيد بن معقل» را به دست او نابود ساخت تا يكبار ديگر روشن شود كه كدامين اردوگاه، بر حق و عدالت است و كدامين آنها بر باطل و بيداد. و او همچنان به پيكار دليرانه خويش ادامه داد تا بوسيله عنصر تجاوزكاري بنام «كعب» به شهادت رسيد.

[هنگامي كه قاتل او از كربلا بازگشت، خواهرش، «نوار» به او گفت: واي بر تو! دشمن فرزند فاطمه عليهاالسلام، دخت سرفراز پيامبر را ياري كردي! و استاد تلاوت قرآن را كشتي! راستي به چه گناهي سهمگين دست يازيدي!! به خدا ديگر با تو سخن نخواهم گفت.]