و آن گاه اميد پوچ و شقاوت بار رژيم اموي را براي هميشه به باد داد و مارك ننگ و خفت را بر پيشاني همه ي استبدادگران قرون و اعصار نواخت و حسرت تسليم شدن و دست بيعت سپردن را بر دلهاي سياه و پليدشان نهاد و اين درس بزرگ را به همه آموخت كه، در برابر شيفتگان قدرت و انحصارگران امكانات خلق ها چگونه بايد ايستاد و نه گفت و شهامتمندانه فرمود: «ألا و ان الدعي بن الدعي قد ركزني بين اثنتين: بين السلة و الذلة و هيهات منا الذلة، يأبي الله ذلك لنا و رسوله و المؤمنون، و حجور طابت و طهرت، و أنوف حمية و نفوس أبية من ان نؤثر طاعة اللئام علي مصارع الكرام...»

هان اي مردم!

اي عصرها و نسل ها!

بهوش كه اين فرومايه و فرزند فرومايه، اينك مرا ميان دو راه و دو انتخاب قرار داده است: بر سر دو راهي ذلت پذيري و تسليم خفت بار در برابر فرومايگان و بيدادگران حاكم، و يا مرگ پرافتخار و باعزت و سرفرازي! و چقدر دور است از ما كه ذلت و خواري را برگزينيم. خدا و پيامبر او و ايمان آورندگان و روشنفكران و دامانهاي پاك و رگ و ريشه هاي پاكيزه و مغزهاي روشن انديش و غيرتمند و جانهاي ستم ستيز و باشرافت نمي پذيرند كه ما فرمانبرداري فرومايگان و استبدادگران پست و رذالت پيشه را بر شهادتگاه رادمردان و آزادمنشان مقدم بداريم.


از اين رو بهوش باشيد كه من با همين خاندان و با اين ياران اندك و با وجود پشت به حق و عدالت نمودن پيمان شكنان، راه خويش را برگزيده و براي دفاع از حق آماده ام.

و آن گاه به خواندن اين شعرها پرداخت:



فان نهزم فهزامون قدما

و ان نغلب فغير مغلبينا



و ما ان طبنا جبن ولكن

منايانا و دولة آخرينا



اذا ما الموت رفع عن اناس

كلا كله أناخ بآخرينا



فأفني ذالكم سروات قومي

كما أفني القرون الاولينا



فلو خلد الملوك اذن خلدنا

و لو بقي الكرام اذن بقينا



فقل للشامتين بنا أفيقوا

سيلقي الشامتون كما لقينا



اگر ما در پيكار عادلانه ي خويش بر دشمن خيره سر پيروز گرديم، در گذشته نيز پيروزمند بوده ايم؛ و اگر به ظاهر شكست بخوريم، باز هم شكست از آن ما نيست و ترس هم زيبنده ي ما نخواهد بود، اما اينك رخدادهايي پديدار گشته و سودي به ظاهر به ديگران رسيده است.

مرگ هر گاه شتر خويش را از در خانه اي حركت داد، در كنار در ديگري خواهد خواباند.

بزرگان قوم ما را مرگ به كام كشيد همانگونه كه پيشينيان را به كام كشيد.

اگر فرمانروايان جاودانه مي زيستند، ما نيز در اين دنيا جاويد مي مانديم و اگر كرامت پيشگان باقي مي ماندند، ما نيز در اين سراي فاني مي مانديم.

به سرزنشگران ما بگو: بيدار باشيد كه آنان نيز همانند ما با سرزنش كنندگان روبرو خواهند گشت.