شب عاشورا به گونه اي كه ترسيم شد گذشت و بامداد هنوز از راه نرسيده و خورشيد از دريچه ي مشرق سر بر نياورده بود كه سركرده ي شب پرستان به سپاه تجاوزكار و خشونت كيش خويش آماده باش داد و به سازماندهي آنان پرداخت تا صددرصد براي كارزار آماده گردند.

او«عبدالله عامري» را به فرماندهي گروهي از مدينه تباران سپاه يزيد گماشت،

و «ربيعة بن قيس» را به سركردگي كنديان و ربيعيان،

و «عبدالرحمان جعفي» را به فرماندهي مذحجيان و اسديان،

و عنصري پليد از بني تميم را به فرماندهي تميميان و همدانيان برگزيد.

آن گاه «عمرو زبيدي» را به سركردگي جناح راست سپاه،

و «شمر» را به سركردگي جناح چپ،

«عروه ي احمسي» را به فرماندهي سواره نظام،


و «شبث» را به فرماندهي پياده نظام سپاه خويش گماشت و پرچم تجاوز و آتش افروزي و فتنه را نيز به دست «دريد»، غلام برده صفت اميرش، «عبيد»، سپرد، و بدين سان با سازماندهي و آرايش رزمي لشكر تجاوزكارش، آماده پيكار با حق و عدالت و منطق و درايت شد.