در اين مورد آورده اند كه «عبيدالله»، به هنگام گماشتن «عمر بن سعد» به سركردگي سپاه خمود خويش، به او گفت: من تو را به ولايت ري برگزيده ام و در برابر اين پست و مقامي كه برايت در نظر گرفته ام بايد در حل مشكلي كه حسين براي نظام اموي پيش آورده است، پيشگام باشي و از سوي ما پرچم پيكار با او را به دوش بكشي و كار او را يكسره سازي! [1] .

و بدين سان پسر مرجانه با نقشه ي ابليسي خويش او را بر سر دو راهي سخت و سرنوشت سازي قرار داد و آن عنصر تاريك انديش و حقير و دنياپرست و شيفته قدرت نيز با وسوسه او، بدترين انتخاب را نمود و راه رويارويي با برنامه اصلاحي و بشردوستانه و ضد استبدادي حسين؛ و آن گاه رسوايي و دوزخ را برگزيد.

و در اين مورد آورده اند كه اميرمؤمنان عليه السلام در يكي از پيش بيني ها و پيشگويي هاي


شگفت انگيز خود به او فرمود:

«كيف تكون يا عمر اذا قمت مقاما تخير فيه بين الجنة و النار فتختار النار؟»

هان اي عمر! چگونه خواهي بود آن گاه كه در شرايطي قرار گيري كه خود را ميان بهشت و دوزخ بنگري و تو در آن شرايط حساس، بهشت پرطراوت و زيباي خدا را واگذاري و عذاب دردناك دوزخ را برگزيني؟!