كاروان حسين عليه السلام بر سر راه خويش به منزلگاه «حاجز» رسيد، و آن گرانمايه ي عصرها و نسلها از آنجا نامه اي به مردم كوفه نوشت و آن را به همراه پيك ويژه اي به نام «قيس صيداوي» به سوي آنان فرستاد.


سالار شايستگان در نامه اش به مردم كوفه چنين نوشت:

بسم الله الرحمن الرحيم.

من الحسين الي اخوانه المؤمنين، سلام عليكم! فاني أحمد اليكم الله الذي لا اله الا هو، أما بعد، فان كتاب مسلم بن عقيل جاءني يخبرني بحسن رأيكم و اجتماع ملأكم علي نصرتنا و الطلب بحقنا....»

به نام خداوند بخشاينده ي بخشايشگر.

از حسين بن علي به برادرانش از مردم باايمان، درود بر شما باد!

من سپاس خدايي را مي گويم كه يكتاست و جز ذات پاك و بي همتاي او خدايي نيست؛ و با اين نشان و عقيده با شما سخن مي گويم و شما را به سوي او مي خوانم و اين پيام را براي شما دارم.

اما بعد، نامه ي «مسلم بن عقيل» كه بيانگر ديدگاه درست و نيكو و اجتماع سران و روشنفكران و بزرگان و توده هاي مردم كوفه براي ياري رساني به برنامه هاي اصلاحگرانه ي ما و طلب حقوق پايمال شده ي ما بود به دستم رسيد؛ از خداي پرمهر مي خواهيم كه براي ما نيكو بخواهد و به شما بر اين حقگرايي و حق طلبي، پرشكوه ترين پاداش را ارزاني دارد.

برادران باايمان! من به خواست خدا روز سه شنبه، برابر با هشتم ذيحجه كه روز «ترويه» بود، از مكه به سوي شما و شهر و ديارتان به راه افتادم؛ بنابراين هنگامي كه پيك من بر شما وارد شد و پيام مرا به شمايان رساند، به سرعت و با نهايت دقت كارهايتان را سر و سامان دهيد و با جديت و تلاش بسيار آماده باشيد كه من به خواست خدا در همين روزها بر شما وارد خواهم شد. درود و رحمت و بركات خدا بر شما باد.