دجال خودكامه اموي، «معاويه»، در ماه رجب، به سال شصتم از هجرت به هلاكت رسيد و فرزند پليدش، «يزيد»، با شرايط هراس انگيز و سياهي كه نظام اموي فراهم آورده بود به جاي او نشست.

مردم «مدينه» نيز با زور عريان و نيمه عريان، بناگزير با بيعت با كارگزار و نماينده ي او در آن شهر - كه آن روزها «وليد بن عتبه» بود - با يزيد به عنوان زمامدار و رهبر امت اسلام بيعت كردند و به ظاهر راه براي ادامه ي حاكميت استبدادي رژيم اموي هموار گشت.

گفتني است كه خبر هلاكت «معاويه» را برده ي او - كه نامش «ابن ابي زريق» بود - براي «وليد» و مردم «مدينه» آورد.