در حديث است كه اميرالمؤمنين عليه السلام در صفين از سرزمين كربلا عبور كرد و تربت آنجا را بوييد و فرمود: واها لك ايتها التربة ليحشرن منك اقوام يدخلون الجنة بغير حساب. [1] ايضا در حديث است (نفس المهموم ص 30) كه رسول خدا درباره ي امام حسين عليه السلام فرمود: كأني به و قد استجار بحرمي و قبري فلا يجار، و يرتحل الي ارض مقتل و مصرعه، ارض كرب و بلاء، و تنصره عصابة من المسلمين، اولئك سادة شهداء امتي يوم القيامة [2] . ايضا نفس المهموم ص 110: خرج علي عليه السلام يسير بالناس حتي اذا كان بكربلاء علي ميلين او ميل تقدم بين ايديهم حتي طاف بمكان يقال له المقذفان، فقال: قتل فيها مائتا نبي و مائتا سبط نبي كلهم شهداء. ههنا مناخ ركاب و مصارع عشاق، شهداء لا يسبقهم من قبلهم و لا يلحقهم من بعدهم. [3] .

از طرف ديگر مقام شهيد همان است كه قبلا گفته ايم:

از طرف ديگر ابوالفضل عليه السلام كسي است كه ان له عند الله درجة يغبطه بها جميع الشهداء. [4] .

پس در اينجا سه مطلب است:

الف. مقام شهيد در ميان ساير برجستگان و خدمتگزاران بشر، كه قبلا بيان شده است.

ب. مقام شهداي كربلا در ميان ساير شهدا.

ج. مقام ابوالفضل العباس در ميان شهداي كربلا.

[1] بحارالانوار، ج 44 / ص 255 [شگفتا از تو اي خاک پاک که اقوامي از درون تو محشور مي‏شوند که بي‏حساب داخل بهشت مي‏گردند.].

[2] بحارالانوار، ج 44 / ص 298 [گويا او را مي‏بينم که به حرم و قبر من پناهنده شده ولي او را پناه ندهند، و به سرزمين قتلگاه و شهادت خود کوچ مي‏کند، سرزمين اندوه و گرفتاري. و گروهي از مسلمانان او را ياري مي‏دهند که در قيامت سروران شهيدان امت من‏اند.].

[3] [علي عليه‏السلام از شهر بيرون شد و با مردم حرکت کرد و چون به يک يا دو ميلي کربلا رسيد، پيشاپيش آنان آمد تا به مکاني که «مقذفان» نام داشت دوري زد و فرمود: در اينجا دويست پيامبر و دويست نواده‏ي پيامبر به قتل رسيده‏اند که همه‏ي آنها شهيدند. اينجا بارانداز سواران و قتلگاه عاشقان است، شهيداني که نه پيشينيانشان بر آنان سبقت جسته‏اند و نه آيندگان به مقام آنان رسند.].

[4] [او را نزد خداوند درجه‏اي است که تمام شهدا به حال او رشک مي‏برند.].