بنابراين اصحاب حسين عليه السلام بر بدريون پيغمبر صلي الله عليه و آله و صفينيون علي عليه السلام ترجيح داشتند، همان طوري كه اصحاب عمرسعد بر بدريون ابوسفيان و صفينيون معاويه در شقاوت مزيت داشتند، چون اينها مثل بدريون ابوسفيان طبق عقيده عادت جنگ نمي كردند و مانند صفينيون معاويه هم مسأله اي مثل قتل عثمان اسباب اشتباهشان نشده بود. اينها در حالي جنايت مي كردند كه نداي دل و فرياد وجدانشان برخلاف بود (قلوبهم معك و سيوفهم عليك). اينها گريه مي كردند و فرمان قتل مي دادند، اشك مي ريختند و گوشواره از گوش فرزندان حسين عليه السلام مي كشيدند، مي لرزيدند و آهنگ بريدن سر حسين داشتند.