درجه ي دومي كه علما و دانشمندان براي نهي از منكر ذكر كرده اند مرحله ي زبان است، مرحله ي پند و نصيحت و ارشاد است. يعني بسا هست آن بيماري كه دچار منكري هست و عمل زشتي را مرتكب مي شود، به خاطر جهالت و ناداني اوست، تحت تأثير يك سلسله تبليغات قرار گرفته است، احتياج به مربي دارد، احتياج به هادي و راهنما و معلم دارد، احتياج به روشن كننده دارد، احتياج به فردي دارد كه با او تماس بگيرد، با كمال مهرباني با او صحبت كند، موضوع را با او در ميان بگذارد، معايب و مفاسد را براي او تشريح كند تا آگاه شود و بازگردد. اين مرحله نيز يك درجه از «نهي از منكر» است، به اين معني كه در مواردي كه كسي با ما تماس دارد و به يك عمل منكر و زشتي ابتلا دارد و ما مي توانيم با منطقي روشنگر او را به ترك آن عمل قانع كنيم، بر ما واجب است كه با چنين منطقي با آن شخص تماس بگيريم.