آري، سياست عوض شده بود و دستگاه حاكمه موافقت كرد كه بازماندگان حسين مجلس سوگواري بگيرند؛ فرماندار مدينه با تشكيل مجلس سوگواري موافقت نمود اما چگونگي اين مجالس را شما خود فكر كرده و از جريان طبيعي بپرسيد، از او بپرسيد كه صاحبان عزا (علي بن الحسين و زينب كبري عليهماالسلام) در چه حالي بوده؟ و كساني كه براي عرض تسليت مي آمدند چه مي گفتند؟!.

مجالس سوگواري تشكيل شد، علاقمندان هم مي آمدند، قطرات اشكي هم مي ريختند.

اما آيا دستگاه حاكمه موافقت كرد كه بطور صريح از جنايتهاي طرفداران يزيد كه در كربلا به نام اسلام مرتكب شده بودند بحثي بشود؟!.


آيا اجازه دادند كه رسما كسي منبر رفته، جريان قتل و شهادت حسيني را تشريح كرده و حرف هاي حضرتش را آشكارا بگويد؟!.

آيا فرماندار مدينه موافقت كرد كه در مجلس سوگواري، علي بن الحسين يا ديگران، حرفهاي منطقي خود را بگويند و دليل شهادت حسين و يارانش را از دستگاه بخواهند؟!.

آيا هيئت حاكمه اجازه مي داد كه درباره ي حوادث كربلا بحث شده، و مطالب با تجزيه و تحليل تشريح گردد، يا فقط موافقت شده بود كه مردم گريه كنند، و اگر مجلس سوگواري از مسأله ي گريه پا فراتر مي گذاشت فورا توقيف شده و گوينده را به اسم آشوبگر و مخالف مصالح مملكت دستگير، و تحويل زندانش مي دادند؟!. و بالاخره، آيا سوگواري مدينه هم مثل سوگواري هاي ما بايد فقط براي گريه باشد، يا درباره ي هدف هاي عالي و مقدس شهداي كربلا هم گفتگو مي شد؟!.

من فكر نمي كنم آن حكومت ديكتاتوري يزيد و طرفداران نادانش اجازه داده باشند كه در جلسات سوگواري مدينه بحث هاي اساسي و گفتگوهاي سياسي مطرح شود!.

درست است كه سياست يزيد عوض شده بود و ملايمت را اصلح مي ديد، اما ستمگران اگر سياستشان هم عوش مي شود، در مجراي سياست ديگري است، نه آنكه از باطل به حق گرايند و از كفر به ايمان رو كنند.


در هر صورت و با هر كيفيت مجالس سوگواري مدينه برگزار شد و ما خصوصيات آنها را نمي توانيم بدانيم.

ما اينجا نمي خواهيم دنبال آن جلسات و خصوصيات آنها رفته و روضه خواني كرده، بلكه دنبال نتايج و هدف اصلي داستان مي رويم.

مي رويم تا ببينيم اين كارواني كه در چند ماه پيش با آن وضع، مدينه را ترك گفته و امروز با اين وضع به وطن باز مي گردد چه ره آوردي همراه دارد؟!.

آيا جز غم و اندوه، غير از تأثر و رنج، بيش از افسردگي و دلشكستگي چيز ديگري هم آورده است؟!.

كارواني كه با عزيزان رفته و آنان را از دست داده بر مي گردد، چه سود كرده؟!.