قبلا گفتيم حسين بن علي عليه السلام به خاطر اطلاعاتي كه از شام و دمشق رسيده بود، و به خاطر نامه اي كه از نماينده خود مسلم دريافت داشته بود، و به خاطر اوضاع عمومي اسلام و مسلمين بطور نابهنگام از


مكه حركت كرد، البته فرماندار مكه جمعي را براي بازگرداندن حضرتش فرستاده، سر راه بر او گرفته و زد و خورد مختصري شده و بالأخره برگشتند و گفتند: حسين به هيچ قيمت از هدفي كه دارد چشم نمي پوشد.

حسين به جانب كوفه مي رود، و به عزم عراق، مكه و حجاز را ترك مي گويد، اما در حقيقت به سوي هدفي مي رود كه تنها در عراق نيست، حسين دعوت كوفي ها را پذيرفته و براي اجابت از مردم اين شهر حركت كرده است، اما مقصد و مقصودش تنها در كوفه نيست، حسين هدفي گران دارد و مقصودي بزرگ.

چنانچه گفتيم هدف اصلي حسين نجات دادن اسلام و مسلمين از يوغ استعمار و استبداد خاندان بني اميه است.

هدف اصلي زنده كردن قوانين و مقرراتي است كه معاويه و پسرش يزيد با استفاده از قدرت اسلامي پايمال كرده اند.

بديهي است اين هدف سنگين و گران است اما حسين را هم همتي بلند و اراده اي آهنين است.

اگر ديگران نمي بينند يا نمي خواهند ببينند، حسين به چشم خود مي بيند كه اسلام در سايه حكومت بني اميه راه سقوط را پيش گرفته، حسين احساس مي كند كه بايد جلو اين سقوط را گرفته، گرچه به قيمت سقوط خود تمام شود.