سرانجام، اين نكته گفتني است كه اخيرا مشاهده مي شود شكل و محتواي مراسم عزا اندك اندك به همان وجهه ي ثبوتي و سكون آور گرايش مي يابد. محتواي اشعار بيشتر در قالب رقت انگيز و تأسف آور بيان مي شود. روند كار مداحان و گويندگان بيشتر در راستاي تهي سازي از سياست و شورافكنيهاي عاطفي در حركت است. اين خطري است كه يكي از بزرگترين دستاوردهاي انقلاب و حضرت امام (ره) را تحت تأثير شديد قرار خواهد داد و در زماني كوتاه دوباره اين مجالس و محافل به صورت تحريف شده و صرفا براي بخشش گناهان و شفاي دردها و توسلات درخواهد آمد! يعني توجه بيشتر به خود حادثه تا فلسفه ي آن. روضه خوانيها هر روز طولاني تر و دروغهاي رقت آور هر روز پرحجمتر و مداحان بدعت آور هر روز افزونتر!!

روند فعلي نوع مجالس و محافل ديني و عزاداري نشاندهنده ي رجعتي خطرناك در

راستاي تغيير نگاه به اين حادثه و ديگر حوادث در زندگي ائمه عليهم السلام است؛ يعني عاشورا و فرهنگ آن را به يك مراسم سنتي تبديل ساختن و از مسائل جامعه دور كردن! اين رجعت، دروغها و انحرافات بسياري در پي دارد كه عملا نگاه مردم را از عميق نگري منصرف خواهد كرد. افزودن به زرق و برق و شكوه ظاهري و استفاده از بوق و كرنا از يك سو و بهره وري از اشعار كم محتوا و بعضا ذلت آور و بسيار سطحي و سخيف، دوباره اين مراسم حياتبخش را به يك مراسم ظاهري و كم اثر بدل خواهد كرد و اين، انحرافي بزرگ در قيام و زندگي سرور شهيدان و ديگر معصومان است.

خلاصه كلام اينكه اختلاط بين اين دو وجهه و يا تأكيد بر مقام ثبوتي ائمه عليهم السلام، جامعه را از تأثيرپذيري از زندگي و مشي آنها دور خواهد ساخت و آنها را از مقام حجيت، اسوه بودن، هادي و مرشد جامعه بودن، به موجوداتي رازآلود تبديل خواهد كرد، به گونه اي كه امكان ارتباط عملي بين آنها و ارادتمندان را منتفي خواهد ساخت. ما امروز نيازمند نگاه اثباتي هستيم و وظيفه ي ما نيز چنين است تا بتوانيم مشي عملي و هدايت هاي گفتاري آنها را در سراسر زندگي فردي و اجتماعي خويش احساس كرده، با آنهاارتباطي بدون تكلف و الگوپذير برقرار سازيم.