بنابراين تمامي واژه ها و مفاهيمي كه در اين حادثه بزرگ به كار رفته، در اين نگاه معني و مفهومي تازه مي يابد و به گونه اي معني دار با حوادث زمان ارتباط پيدا مي كند. اسارت، شهادت، مظلوميت، قسامت، شهامت، مسئوليت، قدرت، وظيفه و... هر كدام

جايگاه و مفهومي سياسي - اجتماعي خواهد يافت كه همواره در تمامي جوامع، درس آموز، هدايتگر و راهنما خواهد بود. معني و مفهوم اين كلام بلند نبوي فقط با اين نگاه، جايگاه خويش را پيدا خواهد كرد و تحقق عيني خواهد يافت كه «ان الحسين مصباح الهدي و سفينة النجاة» [1] .

زنده ماندن عاشورا و حسين بن علي بلكه همه ي ائمه عليهم السلام با اين نگاه، به معناي زنده ماندن همه ارزشهاي والاي انساني و الهي است؛ يعني مصونيت جامعه در برابر تمامي سلطه گريها، طاغوتگريها، استبدادها و ظلمها.

اين وجهه از زندگي و قيام حسين بن علي (ع) نيازمند مقاتل پرعرض و طول و مصائب بر هم بافته نيست (كه هر ساله شاهد ابداعات و جعليات جديدي هستيم) بلكه نيازمند تحليل عميق نگران، نيك انديشان و مصلحاني است كه با تبيين زواياي گوناگون اين قيام، فلسفه اين نهضت را زنده و پرشور نگاه داشته، همراه با تأثير مويه بر مصائب آن حضرت، آن را در عمق جان ارادتمندان نفوذ دهند و از ارادتمندان آن حضرت سربازاني بسازند كه همواره آن حضرت را در صف اول فرماندهي خويش احساس كرده، بر اهداف و اغراض الهي آن حضرت پاي فشارند و مفهوم «كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا» را تحقق عيني بخشند.