آنچه امروز از زبان برخي گويندگان ديني شنيده مي شود و گاهي بر قلم برخي از نويسندگان نيز رفته است، خلط ميان اين دو جايگاه است. نتيجه اين اختلاط اين بوده است كه اولا به علت عدم ظرفيت، از آنها موجودي ناقص در ذهن خود بيافرينند و ثانيا آنها را از زندگي خويش عملا خارج ساخته، امكان ارتباط مردم را با آنها منتفي سازند كه اين زيان بسيار عظيمتر است؛ يعني درست برخلاف آنچه آنها در طول حيات خويش درصدد تحقق آن بوده اند.