امام عليه السلام به خاطر علاقه شديدي كه به قرآن داشت، به معلمان قرآن بسيار ابراز علاقه مي كرد و در موردي، يك معلم قرآن را آن قدر تشويق كرد كه مورد اعتراض ديگران قرار گرفت.

ابن شهرآشوب روايت مي كند كه عبدالرحمن سلمي به يكي از فرزندان امام حسين عليه السلام سوره حمد را آموزش داد. وقتي فرزند امام آن را در نزد پدر خواند، امام حسين عليه السلام به آن آموزگار هزار دينار و لباس عطا كرد و دهان او را پر از جواهرات كرد

به حضرت اعتراض كردند كه آموزش يك سوره اين همه عطا و تشويق لازم نداشت!

امام در پاسخ فرمود: اين عطا و بخشش چگونه مي تواند با تعليمي كه او مي دهد، برابري كند!؟ [1] .