در روز پنج شنبه دوم ماه محرم سنه شصت و يك هجرت آن حضرت وارد زمين كربلا شد و به روايتي روز چهارشنبه و در لهوف است، كه در آن حال، حضرت از جاي برخاست و خطبه خواند و حمد و ثناي خدا بگفت و به اصحاب خود فرمود: «اَللّهُ قَد نَزَلَ مِنَ الاَمرِ ما قَد تَرَوْنَ وَ اَنَّ الدُنيا قَد تَغَيَّرتْ وَ تَنَكَّرَتْ...؛ به درستي كه نازل شده است بر ما و شما آن چه را مي بينيد از گرفتاري و به درستي كه دنيا دگرگون شده و نيكوئيهاي او برطرف شده، عمل به حق نمي شود و از باطل اجتناب نمي شود، پس در مردن سعادت است و در زندگي دلتنگي. [1] .