در «بحارالانوار» اين حكايت را از مقاتل «ابن جوزي» چنين نقل كرده است، كه «قاسم بن اصبغ بن نباته» گفت: ديدم مردي از قبيله «بني دارم» كه صورتش سياه شده بود و پيش از آن او را مي شناختم، كه بسيار سفيدرو و زيبا بود، سبب از وي پرسيدم، گفت: من به درستي كه جواني از ياران امام حسين كه اثر سجده بر پيشاني او بود، كشتم و از آن زمان كه اين عمل از من صادر شده، هيچ شبي نمي خوابم، مگر آن كه آن جوان به نزد من مي آيد و مرا به سوي جهنم مي برد و در آتش مي اندازد، پس چنان صيحه مي كشم، كه همه قبيله ام مي شنوند و آن جوان همان «عباس بن علي» است. [1] .



(حضرت عباس عليه السلام

بست كمر پيش امام همام



كاي به فداي تو شهادت بده

جام بلاغت به ارادت بده)