عبد الملك مروان از رأس الجالوت پرسيد، كه آيا در كشتن حسين علامتي ظاهر شد، كه دلالت بر جلالت شأن او نمايد؟ گفت هيچ سنگي را از روي زمين برنداشتند، مگر آن كه در زير آن خون تازه بود.



(اي سر ز وفا داده به سر برده وفا را

از ياد نخواهد شدن اندوه تو ما را)