«ابراهيم بن عباس» نويسنده امام رضا عليه السلام مي گويد: در خدمت امام رضا عليه السلام بوديم، يكي از فقها سؤال كرد، آيا معناي نعيم در آيه شريفه «لَتُساَلُنَّ يَومَئِذٍ عَنِ النَّعيم؛ [1] آب سرد است؟ امام با صداي بلند فرمود: اين طور تفسير مي كنيد؟! و هر كسي به نوعي تفسير مي نمايد، يكي مي گويد: منظور آب سرد است، بعضي مي گويند: مراد خواب است، عده اي مي گويند: غذاي خوش طعم است.

همانا پدرم از پدرش حضرت صادق عليه السلام نقل فرمود: پدرم با ناراحتي به عده اي كه آيه قرآن را اين گونه تفسير مي كردند، فرمود: هرگز خدا از چيزهائي كه به مخلوق تفضّل فرموده، سؤال نخواهد كرد و منّت نمي گذارد، چگونه مي توان به خداي بزرگ نسبت داد، چيزي را كه براي مردم شايسته نيست؟


مراد از نعيم: ولايت و دوستي ما خاندان است، كه خداوند بعد از توحيد و نبوت از آن سؤال خواهد نمود، بنده اگر به لوازم ولايت و محبت وفا كند، به نعمت هاي بهشت كه زوال پذير نيست، نايل مي گردد.



از ما كه غير جرم و خطا سر نميزند

گيرم كه عمر سازد از اين بيشتر دوام



انعام عام تو مگر آخر بدل كند

اين جرم ما بطاعت و اين ننگ را بنام