مردي در محضر امام حسين عليه السلام عرض كرد: «اِنّ المعروفَ اِذَا اُسْدِيَ اِلَي غَيرِ اَهْلِهِ ضَاعَ؛ همانا معروف زماني كه به غير اهل آن عرضه شود، از بين مي رود. امام در جواب فرمود: «لَيسَ كَذلِكَ وَ لكِن تَكُونُ الصَنِيعَةُ مَثَلُ وابِلِ المَطَرِ تُصيبُ البِّرَ وَ الفاجِر؛ [1] اين طور نيست، بلكه كارها و اعمال خوب، مثل قطرات باران است، كه به خوب و بد مي رسد».

رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: «سَيَّدُ القَومِ خَادِمُهُم؛ آقا و بزرگ اقوام و خويشان خدمتگزار آن هاست.

ما بايد تلاش، كار و خدمت خويش را براي خدا به همنوعان خود عرضه نماييم، تا خالق جهان هستي ما را در سخت ترين شرايط در يابد و


نجات دهنده و نجات بخش ما باشد. حضرت علي عليه السلام در دعاي پر فيض كميل مي فرمايد: «قَوِّ عَلي خِدْمَتِكَ جَوارِحي؛ پروردگارا! اعضاي بدن مرا در راه خدمتت تقويت نما».