1. در ميان عرف عمومي عقلاء و مردم، قانوني شهرت يافته است، كه پاك باش، بي باك باش، وحشت و ترس به خود راه مده.

2. انسان متخلف هميشه در رهگذر زندگي خويش مي ترسد و مي لرزد. اما كساني كه خيانت و تخلف نكرده اند، غم و غصه اي ندارند. در اين سرا با آرامش و امنيت زندگي خويش را مي گذرانند. افرادي كه از محضر الهي حيا و شرم مي نمايند، از مقام عالي او حساب مي برند، هميشه


خود را شرمنده نعمت هاي او مي دانند و در رفتار، و كردار و اعمال، خويشتن را مقصر مي دانند و در حال اعتراف به خطا و گناه هستند. اين حالت انساني در مقابل خالق و معبود خويش آنها را به سوي سازندگي، بالندگي و تكامل انساني رهنمون مي نمايد.

3. امنيت دنيا و آخرت در گرو ترس از محضر حضرت رب العالمين است.

4. دشمني با افراد، انسان را در معرض خطرات از جانب ديگران قرار مي دهد.

5. آبرو و شخصيت افراد در گرو حفظ موقعيت و منزلت انسان است.